Egels, vogels en andere wilde dieren beter maken, zodat ze kunnen terugkeren in de natuur. Daarom draait het bij het erkende leerbedrijf Wildopvang Zuid-Holland. Meer dan 30 mbo-studenten per jaar vinden er een leerzame en vooral liefdevolle stage.
Bij Wildopvang Zuid-Holland herstellen zieke en gewonde inheemse dieren die particulieren of de dierenambulance daar afgeven. Denk aan een aangereden zwaan, een zieke egel of een jonge vleermuis die door een najaarsstorm de weg kwijtraakte. Al meer dan 40 jaar zetten de medewerkers en vrijwilligers zich met hart en ziel in om de dieren terug te kunnen plaatsen in de natuur.
Yuverta en Lentiz
Juist waar veel handen nodig zijn, valt volop te doen en te leren. De Wildopvang begeleidt dan ook graag studenten van Yuverta en Lentiz die opleidingen volgen zoals Medewerker dierverzorging, Vakbekwaam medewerker dierverzorging, Bedrijfsleider dierverzorging of Dierenartsassistent paraveterinair. Maar ook Business support, Facilitair leidinggevende of Medewerker marketing en communicatie.
Odessa Webers beleeft een hoop plezier aan haar werk als praktijkopleider. “Je ziet studenten groeien. Als ze binnenkomen leren wij ze eerst met vogels en egels om te gaan. Uiteindelijk worden de studenten, in hun eigen tempo, steeds veelzijdiger. Dan helpen ze vol zelfvertrouwen mee om vrijwilligers aan te sturen en de boel te laten draaien zoals dat voor de dieren het prettigst is.”
Meekijken en dieren hanteren
Cansel is bijna klaar met de opleiding Vakbekwaam medewerker dierverzorging en loopt tien weken stage. “Ik zit pas in de vierde week, maar ik heb al van alles geleerd”, vertelt ze. “Het leukst vind ik het meekijken en dieren hanteren in de ruimte waar ze worden binnengebracht. Daar gebeurt van alles, zoals onderzoeken, behandelen en medicijnen toedienen.”
Hanteren, het vasthouden van dieren, gebeurt uitsluitend als het noodzakelijk is, bijvoorbeeld bij een medische behandeling. “Ons doel is om natuurlijk gedrag te stimuleren”, legt Odessa uit. “De dieren die we opvangen blijven niet in een hokje; we zetten ze daar tijdelijk in. Dat is dus anders dan huisdieren in een dierenkliniek die graag worden vertroeteld en gerustgesteld.”
Tamme duif Hoofdje
De dertienjarige tamme duif Hoofdje, de mascotte van de Wildopvang, vormt een uitzondering. Omdat Hoofdje door het paramyxovirus blijvende zenuwschade opliep en niet kan terugkeren in de natuur, mag hij ook worden gehanteerd wanneer dat niet per se nodig is. Voor Cansel is dat fijn, want zo kan ze toch leren hoe je een vogel oppakt, vasthoudt en desgevraagd poseert voor een foto.
Michael liep al vaker stage bij de Wildopvang. In principe is dat niet de bedoeling, maar toen door de coronacrisis de stages niet voor het oprapen lagen, vond zijn school het gelukkig goed. Hierna hoopt Michael door te leren voor dierenartsassistent paraveterinair. “Ik heb hier wel enigszins wat geleerd”, lacht hij. “Bovendien is iedereen heel open en vriendelijk naar elkaar. Het voelt als tweede familie.”
Stagiairs er snel bijroepen
Moet een dier medisch worden behandeld, dan is het interessant voor Cansel en Michael om mee te kijken. Odessa: “Tegelijk is het voor ons fijn als ze het dier helpen vasthouden en wij gemakkelijker ons werk kunnen doen. Zoals gezegd hanteren we de dieren zo weinig mogelijk, dus is het een keertje nodig, dan roepen we de stagiairs er snel bij.”
Wat is de rol van SBB? “Met adviseur praktijkleren Jeroen Mandigers hebben we onder andere contact over de erkenningen”, licht Odessa toe. “Verder zijn we heel blij met Stagemarkt.nl, waar studenten ons gemakkelijk weten te vinden. En op de website van SBB vind ik het gedeelte Alles voor praktijkopleiders superhandig, waar je onder andere tipkaarten vindt om studenten te begeleiden en beoordelen.”
Hongerige egel Paultje
Jaarlijks verzorgt de Wildopvang ruim 4.000 dieren uit de Nederlandse natuur. Omdat bijvoorbeeld egels vaak intensieve zorg nodig hebben en lang als patiënt in de opvang blijven, krijgt elke egel een naam. De nieuwste gast heet Paultje, een egel die in Delft op straat liep. Als mensen in de buurt kwamen rolde hij niet op, wat een egel wel hoort te doen.
“Waarschijnlijk is Paultje wakker geworden uit zijn winterslaap met heel erge honger”, vermoedt Odessa. “Bij binnenkomst sprong hij in zijn bakje voer en at het direct helemaal leeg. Wij zorgen dat Paultje met een volle buik zijn winterslaap kan afmaken. Hij is genoemd naar de vader van medewerkster Florine omdat die ook altijd met honger wakker wordt …”
Deel deze pagina
